Tenniselleboog of tennisarm?

In slechts 1 behandeling van uw  tennisarm verlost ! Interesse ? Lees dan het onderstaande artikel.

De tennisarm of tenniselleboog is één van de meest hardnekkige klachten, die wij fysiotherapeuten in onze praktijk tegen komen. Er zijn geen richtlijnen voor het behandelen van tennisarmen en de resultaten van de conventionele fysiotherapie bij deze aandoening is ronduit slecht te noemen.

Tennisarm symptomen:

1.Duidelijke ontstaanswijze door overbelasting.
2.In rust wordt er geen of nauwelijks pijn ervaren.
3.Door bovenhandse belasting van de onderarm wordt de pijn opgeroepen.
4.Geen of nauwelijks geen bewegingsbeperkingen in de elleboog.
5.De pijn wordt lokaal aangegeven aan de buitenzijde van de elleboog.
6.Geen prikkelingen of tintelingen in hand of vingers.

Dhr. van der Ven de vroegere sportmasseur van voetbalclub PSV baarde de afgelopen 30 jaar opzien met zijn harde aanpak van tennisarm-klachten.

Daar ikzelf ook een fervente tennisser ben, hoorde ik vaak over mensen, die met hun armkwaal heil zochten bij v/d Ven. Na drie behandelingen waren ze van hun probleem verlost.

Inmiddels gefrustreerd door al die tennisarmen, die ik met mijn op de opleiding geleerde vaardigheden(Diepe Dwarse Fricties en ultra geluid) probeerde op te lossen, dacht ik vaak na over het hoe en waarom zo’n heftige behandeling kon helpen.

De verlossing kwam toen ik in een artikel in de Fysioscoop van 1992 een artikel las van professor Goldie, die een gedegen onderzoek naar tennisarmen had gedaan.

Het komt er in het kort op neer, dat er een kleine hoeveelheid vocht(oedeem) in één of meerdere van de strekpezen van de onderarm aanwezig is.

Bij omhoog heffen van de pols en vingers tegen weerstand verkorten de strekspieren van de onderarm door aanspanning en wordt er aan de pezen getrokken waardoor de druk binnen de pezen toeneemt en er pijn ervaren wordt. Hetzefde principe als wanneer je aan een elastiekje trekt dit langer en dunner zal worden en zodoende de druk van binnenuit groter wordt.

Dit onderzoek leidde tot een nieuwe operatietechniek volgens Goldie, waarbij in de lengterichting een klein sneetje in de pees wordt gemaakt en het oedeem voorzichtig wordt verwijderd.

Dit verklaarde voor mij alles.

In rust is een tennisarm in principe niet pijnlijk, waaruit je mag concluderen dat het met de omvang van het ontstekingsproces wel meevalt.

Als de druk in de pees de oorzaak is van de pijn dan lijkt het logisch, dat bij het scheuren of klieven van de pees de druk en dus ook de pijn verdwijnt.

Dus begon ik 1990 met de zeer intensieve frictietechniek om de zwelling in de pees er als het ware manueel uit te drukken (klieven). Na de eerste positieve resultaten werd ik steeds enthousiaster en inherent hieraan het aantal tennisarmen in mijn planning.

Het is inderdaad zo dat na één behandeling binnen twee weken een resultaat van ongeveer 80% behaald kan worden.

U zult begrijpen, dat de laatste 20% meer een kwestie van tijd is en alles met natuurlijk herstel van het beschadigde weefsel te maken heeft.

Als er hiernaast nog een botvliesirritatie van het buitenste bot van de elleboog aanwezig is zal deze ook wel qua pijnlijkheid afnemen omdat de gekliefde pees minder hard aan het botvlies zal trekken. Toch wordt dan aangeraden een PSB-bandage te dragen om de trekspanning op het botvlies zo gering mogelijk te houden.

Een gunstige bijkomendheid is dat de patiënt de arm gelijk moet gaan belasten. Ik adviseer dan een “stress”-balletje of sponsballetje, waar de patiënt de eerste twee dagen na de behandeling flink in moet gaan knijpen om zodoende de circulatie van de strekspieren van de onderarm te stimuleren.

Na die twee dagen moet de arm gewoon normaal belast worden, zoals dat voorheen bij alle activiteiten gedaan werd.

Ik heb in 25 jaar tijd enorm veel tennisarmen behandeld bij patiënten uit heel Nederland en België met de intensieve methode en de resultaten zijn opzienbarend te noemen.

Muisarm/RSI/KANS

Als je jezelf specialiseert in het behandelen van tennisarmen krijg je alles wat er enigszins op lijkt ook in je praktijk. Wat mij opvalt is dat er veel onderarmklachten ontstaan als gevolg van veelvuldig computermuisgebruik. We spraken dan vroeger over een RSI (Repetitive Strain Injury), maar tegenwoordig over KANS(Klachten Arm Nek en Schouders). Ik vind de term RSI beter passen bij het beeld van een muisarm omdat het bij computermuisgebruik gaat om steeds herhaalde kleine bewegingen van de strekspieren van de onderarm wat uiteindelijk kan leiden tot een blessure.

Ook bij Muisarm/RSI/KANS kunnen we meestal veel voor de patiënt betekenen.Ten eerste moeten we de oorzaak wegnemen. Als dit de computermuis is adviseren wij een muispen of een pen-click muis te gaan gebruiken.

Daar wij reeds vanaf de kleutertijd ons tekenend en schrijvend ontwikkeld hebben

behoeft het geen uitleg dat het gebruik van zo’n pen nagenoeg nooit tot overbelastingsklachten kan leiden.

De computermuis geeft enorm veel statische(continu aanspannende) belasting van de strekspieren van de onderarm, waardoor de doorbloeding van deze spieren wordt belemmerd en na verloop van tijd kunnen er zelfs beschadigingen in het spierweefsel ontstaan.

Deze beschadigingen geven vochtvorming waardoor de druk en spanning in de strekspieren van de onderarm zal gaan toenemen en er zullen steeds meer pijnklachten gaan ontstaan. Zelfs in rust kan de arm pijnlijk worden en de klachten kunnen zich na verloop van tijd uitbreiden naar de bovenarm, schouder en nek.

De spierspanning in de onderarm kan ik met intensieve frictietechnieken en rekkingstechnieken snel reduceren, maar verbiedt dan wel het computermuis-gebruik zodat de spieren kunnen genezen cq herstellen door een betere doorbloeding.

Als u iets van deze klachten herkent kunt u zonder meer een afspraak maken voor een intake en onderzoek en als ik iets voor u kan doen, doe ik dit graag.

De golfarm

Een golfarm of golfelleboog is een overbelasting van de aanhechtingspunten aan de binnenkant van de elleboog. Hiermee lijkt een golfarm dan ook erg veel op de tenniselleboog, maar het verschil zit hem erin dat er bij een tenniselleboog sprake is van een overbelasting aan de buitenkant van de elleboog terwijl er bij een golfarm de binnenkant van de elleboog is overbelast. Deze aandoening wordt niet alleen veroorzaakt tijdens het sporten, maar ook door zware handenarbeid zoals tillen en poetsen. De overbelasting kan ervoor zorgen dat er minuscule scheurtjes kunnen ontstaan waarop littekenweefsel wordt gevormd dat de pijnklachten veroorzaakt. De pijn die gepaard gaat bij een golfarm manifesteert zich aan de binnenkant van de elleboog en kan uitstralen naar de onderarm en de pols.

Als je met 90 graden gebogen elleboog met de handpalm naar boven gericht iets probeert op te tillen bijvoorbeeld een tafel of bureau en je ervaart pijn aan de binnenzijde van de elleboog dan heb je vrijwel zeker een golfarm. De diagnose is dus gemakkelijk te stellen.

De golfarm oftewel de epicondylitis medialis is ook goed te behandelen met de intensieve frictiemethode, maar omdat het hier om een heel andere aanhechting gaat zijn de resultaten minder opzienbarend als bij de tennisarm, maar ook bij de golfarm worden met deze behandelmethode goede resultaten behaald.

Jaap Vijfvinkel